Hrun eða ekki hrun

Kristinn H. Gunnarsson er skeleggur þingmaður. Hann hefur oft staðið í lappirnar þegar aðrir gera það ekki. Ég er hins vegar algjörlega ósammála honum og sýn hans á framtíð Vestfjarða. Hann dregur upp þá mynd í grein að hrun blasi við ef ekkert verði að gert. Þetta þykja mér kaldar kveðjur til þeirra sem hér kjósa að búa. Það er auðvitað rétt hjá Kristni að ýmislegt þurfi að gera og mikið af því megi herma upp á ríkisstjórnina. Hins vegar er svæðinu engin greiði gerður með því að leggja það í sjúkrarúm og tala um það eins og um karlægt gamalmenni væri að ræða. Vel má vera að atvinnulíf sé full einhæft og hagstjórn stjórnvalda hvetji ekki menn ekki til dáða – en því má breyta. Þetta snýst um grundvallaratriðin í hagfræðinni: Þegar þennsla er þá dregur hið opinbera úr framkvæmdum - þegar samdráttur er þá eykur hið opinbera framkvæmdir. Við skulum hjálpa stjórnvöldum að gera þetta.

Sjálfsvirðing og metnaður íbúa svæðisins er það sem skiptir máli. Það má vel vera að á Vestfjörðum finnist fólk sem vildi helst geta selt húsin sín og flytjast suður en þorri fólks kýs að vera hérna af fúsum og frjálsum vilja. Það eru ekki frábærar samgöngur eða válynd veður sem hafa haldið fólki hér til þessa dags. Það er hægt að tala allt í gröfina. Það er lögmál að fólk hefur ekki áhuga á því sem fyrirfram er búið að dæma úr leik. Vestfirðir hafa upp á ýmislegt annað að bjóða sem þykir eftirsóknarvert – og það er það sem við eigum að sýna fólki. Fjölskylduvænt umhverfi þar sem öll þjónusta er til staðar er það sem nútímamaðurinn leitar í.