Íbúðalánasjóður þarf að vera til

Íbúðalánasjóður er góð stofnun að mörgu leyti. Hún er lífsnauðsynleg fyrir íbúa utan höfuðborgarsvæðisins. Það er fráleitt að ætla að stofnunin beri ábyrgð á hækkun á fasteignamarkaðnum og auknum lántökum heimilana - eða að Íbúalánasjóður dragi úr hagvexti. Þar bera bankarnir ásamt stjórnvöldum, sem framkvæmdu jafnframt því sem þau hleyptu bankakerfinu á skeið, mesta ábyrgð. Það er hins vegar er galli á gjöf Njarðar þegar Íbúðalánasjóður er annars vegar. Sumir njóta betri kjara en aðrir:

Á Vestfjörðum er hámarkslán Íbúðalánasjóðs 18 milljónir þó aldrei hærra en sem nemur 1.5 x fasteingamat.
Í Reykjavík er sama hámark en þó aldrei hærra en sem nemur 80% af brunabótamati.
Á Austfjörðum er sama hámark en þó aldrei hærra en sem nemur 2.0 x fasteignamat.

Þetta er einkennilegur reikningur. Hvers vegna er ekki stuðst við 80% af brunabótamati út um allt land? Fer fólk ekki í greiðslumat og fær úr því skorið að það geti greitt af lánum sínum?

En við erum á mikilli furðusiglingu. Las þetta á visir.is áðan:

Mikil eftirspurn er eftir lúxusíbúðum í miðborg Reykjavíkur. Í skuggahverfi rísa nú háhýsi þar sem íbúðirnar koma til með að kosta allt að 230 milljónir króna.

Vonandi pissar kötturinn ekki í stigaganginn....